فهرست مطالب
Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:14 Issue: 5, 2009
- تاریخ انتشار: 1388/09/11
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحه 233سابقه و هدفعضله عرضی شکم عمقی ترین عضله ناحیه شکم و یکی از ثبات دهنده های مجموعه کمری- لگنی است. مانور تو دادن شکم، روش بالینی برای فعال کردن این عضله به صورت مجزاست. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر مانور تو دادن شکم بر ضخامت عضلات دیواره طرفی شکم یعنی عضلات مایل خارجی، مایل داخلی و عرضی شکم در دو وضعیت خوابیده طاقباز و ایستاده در زنان و مردان سالم بود.مواد و روش هااین مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد در 43 فرد سالم انجام گرفت. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی، انجام مانور تو دادن شکم در وضعیت ایستاده به افراد آموزش داده شد. سپس ضخامت عضلات قدامی- طرفی شکم در دو وضعیت خوابیده و ایستاده، قبل و حین مانور تو دادن شکم با استفاده از ابزار اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. همزمان از ابزار بیو فید بک فشاری، جهت کنترل انقباض عضله عرضی شکم استفاده گردید. از آزمونهای آنالیز واریانس، مقایسه زوج ها و پیرسون جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد و مقادیر 05/0p< به عنوان سطح معنی دار مقدار p در نظر گرفته شد.یافته هابا انجام مانور تو دادن شکم در هر دو وضعیت خوابیده و ایستاده، ضخامت عضله عرضی شکم نسبت به حالت استراحت افزایش یافته بود (0001/0p<). همچنین انجام این مانور سبب افزایش ضخامت عضله مایل داخلی نسبت به حالت استراحت آن در هر دو جنس شده بود (0001/0p<). در حالت کلی تغییر وضعیت سبب افزایش ضخامت هر دو عضله مایل داخلی و عرضی شکم شده بود (0001/0 p<و 03/0p<) ولی بررسی تعامل بین وضعیت فرد و حالت انقباضی در تاثیر بر ضخامت عضلانی نشان داد که تغییر وضعیت تنها بر ضخامت حالت استراحت عضله عرضی شکم تاثیر دارد (02/0p<).انجام مانور تو دادن شکم وتغییر وضعیت بر ضخامت عضله مایل خارجی تاثیری نداشت (2/0p<).نتیجه گیریبه نظر می رسد که مانور تو دادن شکم و وضعیت ایستاده درافزایش ضخامت عضله عرضی شکم مؤثر باشد، اما از آنجا که در بررسی اولتراسونیک انجام این مانورسبب افزایش ضخامت عضله مایل داخلی هم نسبت به حالت استراحت آن می شود، قابلیت ابزار بیوفیدبک فشاری در نشان دادن فعالیت مجزای عضله عرضی شکم در وضعیت ایستاده مورد تردید قرار می گیرد. پیشنهاد می شود مطالعات بعدی با انجام تصویر برداری سونو گرافیک و ثبت همزمان الکترومیو گرافیک انجام شوند.
کلیدواژگان: مانور تو دادن شکم، ضخامت عضلانی، عضلات دیواره طرفی شکم -
صفحه 241سابقه و هدفبا توجه به شیوع و روند رو به افزایش مراجعه بیماران با تنگی نفس و ابتلای آنها به نارسایی قلبی، در دسترس نبودن همیشگی اکو خصوصا در مراقبت اولیه، عدم امکان انجام دقیق اکوکاردیوگرافی در بعضی شرایط جسمانی بیمار و مطرح شدن مارکر NT-ProBNP در تشخیص نارسایی قلبی در این افراد، این تحقیق به منظور تعیین ارزش تشخیصی NT-ProBNP نسبت به اکوکاردیوگرافی در تشخیص نارسایی قلبی در بیمارستان شهید مدرس در سال 87-1386 انجام گرفت.
مواد و روش هاتحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی در بیماران با شکایت اصلی تنگی نفس انجام شد. میزان مارکر NT-ProBNP سرم با روش Elecsys تعیین و بر اساس سن بیمار مطابق استاندارد کتاب مرجع به دو دسته مثبت و منفی تقسیم شد. سپس افراد برای تشخیص قطعی نارسایی قلبی تحت اکوکاردیوگرافی به روش Simpson و Tissue Doppler قرار گرفتند، در نهایت ارزش اخباری مثبت و منفی NT-ProBNP نسبت به اکوکاردیوگرافی تعیین و با آزمون نسبت ها مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته هاتحقیق در 100 بیمار واجد شرایط انجام شد. سن آنها 8/11±59 بود که 70% آنها مرد بودند. ارزش اخباری مثبت برابر 84%، ارزش اخباری منفی برابر 4/70%، مثبت کاذب 16% و منفی کاذب 5/29% بود. 78%=sensitivity 77% =specificity و کارآیی کلی تست 78% محاسبه شد.نتیجه گیریبه نظر می رسد مارکر NT-ProBNP تست خوبی جهت Screening می باشد و در کنار معیارهای کلینیکی ارزش دیاگنوستیک قابل قبولی دارد. بهتر است که مطالعات جامع تر با استفاده از کیت ها و روش های آزمایشگاهی دقیق تر و بازبینی مجدد cut point خصوصا برای جامعه ایرانی و با در نظر گرفتن پارامترهای دیگری غیر از سن در تعیین cut point انجام شود باشد تا بتوان روش سریع، آسان و مقرون به صرفه ای را در مراقبت اولیه به کار برد.
کلیدواژگان: اکوکاردیوگرافی، NT، ProBNP، نارسایی قلبی، primary care، NPV، PPV -
صفحه 247سابقه و هدفتاکنون عوامل بسیاری در ارتباط با شروع و گسترش بیماری سارکوییدوز مطرح شده اند، اما اخیرا شواهدی مبنی بر وجود رابطه این بیماری با لشمانیا مطرح و گزارش شده است.مواد و روش هااین مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده که به منظور جدا سازی گونه های شایع لشمانیا از بافت پوستی بیماران مبتلا به گرانولوم سارکوییدی طراحی شده است. بدین منظور، 25 بلوک پارافینه از بیوپسی پوست بیمارانی که قبلا تشخیص گرانولوم سارکوییدی برای آنها گذاشته شده بود، جمع آوری شده و مجددا توسط یک پاتولوژیست بازخوانی و بررسی شدند. با استفاده از روش های تشخیصی متعارف ورنگ آمیزی های اختصاصی هیچ گونه عامل عفونی مشخصی در این نمونه ها یافت نشد. سپس به دنبال جدا سازی DNA و با استفاده از روش PCR نمونه ها از جهت وجود kDNA اختصاصی لشمانیا مورد بررسی قرار گرفتند. در این بررسی تکثیر یافتن قطعات bp620 نشانگر وجود لشمانیا ماژور و وقطعات bp830 حاکی از وجود لشمانیا تروپیکا بودند.
یافته هاپس از انجام آزمایش در 8 مورد (32%) از نمونه ها، نتایج مطابق با باند رفرانس لشمانیا ماژور بود، درحالی که هیچکدام از نمونه ها مطابقتی با لشمانیا تروپیکا نداشتند. سن و جنس ارتباطی با وجود مثبت انگل در نمونه ها نداشت (4/0p<)نتیجه گیریبه نظر می رسد که وجود انگل لشمانیا در مبتلایان به گرانولوم سارکوییدی شایع باشد. لذا توصیه می شود که در تمامی ضایعات بالینی مشابه با سارکوییدوز و ضایعاتی با هیستو پاتولوژی سارکوییدال گرانولوما، تست PCR برای DNA اختصاصی لشمانیا روی نمونه های بیوپسی انجام گیردکلیدواژگان: لشمانیوز جلدی، لشمانیا L Major، واکنش زنجیره ای پلیمراز، گرانولومای سارکوییدی، سارکوییدوز -
صفحه 255سابقه و هدفاین مطالعه با توجه به اهمیت هوش هیجانی در تعدیل استرس، سلامت روان و رفتارهای سازگارانه، به منظور تعیین همبستگی بین هوش هیجانی و سازگاری عاطفی و اجتماعی در دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی شهر تهران در سال تحصیلی 87-1386 انجام گردید.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی- همبستگی، 300 دانش آموز دختر پیش دانشگاهی شهر تهران، به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه هوشبهر هیجانی بار- ان (EQ-I) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (AISS) بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری کای دو و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته هاهمبستگی بین هوش هیجانی و سازگاری عاطفی و اجتماعی مستقیم و معنادار بود. همچنین اکثریت دانش آموزان دارای سازگاری عاطفی در سطح خوب (56%) و سازگاری اجتماعی در سطح متوسط (7/39%) بودند.نتیجه گیریبا توجه به همبستگی معنادار بین هوش هیجانی و متغیر های فوق الذکر نیاز به آموزش مؤلفه های هوش هیجانی برای ارتقای توانایی مقابله با مشکلات و سازگاری مؤثر در دانش آموزان احساس می شود.
کلیدواژگان: هوش هیجانی، سازگاری عاطفی، سازگاری اجتماعی، دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی -
صفحه 263سابقه و هدفتوانایی منحصر به فرد استافیلوکوکوس آرئوس در ایجاد مقاومت به تقریبا هر آنتی بیوتیک جدید نشان دهنده ظرفیت غیرمعمول این ارگانیسم در جهت سازگار شدن و بقا در محیط های مختلف است. هدف این مطالعه تعیین فراوانی عفونت استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) در بیمارستانی است که بخشهای مختلف تخصصی و فوق تخصصی در آن موجود می باشد تا طبق این میزان فراوانی، اقدامات کنترل و پیشگیری انجام شود و کاربرد آنتی بیوتیک بر علیه این پاتوژن، علمی و کاملا بجا باشد.مواد و روش هااین مطالعه توصیفی- مقطعی بین آبان ماه 1386 تا مرداد ماه 1387در بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد. کلیه نمونه ها اعم از خون، ادرار، خلط از بیمارانی که در بخشهای مختلف نیاز به انجام کشت داشتند، گرفته شد و در آزمایشگاه بیمارستان و با قرار دادن دیسک متی سیلین در محیط کشت از نظر وجود یا عدم وجود استافیلوکوک آرئوس بررسی و سپس نمونه های مثبت، از نظر وجود یا عدم وجود MRSA تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات حاصل از 143 نمونه استافیلوکوک آرئوس مورد بررسی توسط نرم افزار spss نسخه 16 با آزمونهای کای- دو و روش های آماری توصیفی بررسی شدند.یافته هااز 6640 نمونه بررسی شده، 143 مورد (1/2%) کشت مثبت استافیلوکوک آرئوس و در بین این تعداد کشت مثبت، 113 نمونه (79%) استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین و 30 نمونه باقیمانده (21%) استافیلوکوک آرئوس حساس به متی سیلین گزارش شدند. از میان متغیرهای بررسی شده، اختلاف بین بخشها از نظر تعداد نمونه های حساس و مقاوم به لحاظ آماری معنی دار بود (028/0>p). شیوع MRSA در بخشهای مراقبت های ویژه (ICU)، عفونی و ارتوپدی بیشتر از بقیه بخشها بود. در این مطالعه ارتباطی بین نوع نمونه، جنس و سن بیمار با میزان MRSA مشاهده نشد. در این مطالعه فراوانی عفونت MRSA در بخشهای مختلف بیمارستان امام حسین 79% محاسبه گردید.نتیجه گیریبا توجه به این که شیوع MRSA در مناطق مختلف (حتی در سطح یک شهر) متفاوت می باشد و تصمیم گیری برای انتخاب آنتی بیوتیک بر علیه آن، باید بر اساس این میزان شیوع انجام شود؛ لذا لازم است مطالعات محلی در سطح وسیع در مراکز درمانی مختلف انجام شود و همچنین علت شیوع بیشتر این عفونت در بخشهای خاص مورد بررسی قرار گیرد تا طبق یک برنامه مدون و هماهنگ، کنترل و اقدامات پیشگیرانه جهت کاهش شیوع این پاتوژن (MRSA) صورت پذیردکلیدواژگان: استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به متی سیلین، کشت
-
صفحه 269سابقه و هدفاین تحقیق با توجه به شیوع رو به افزایش Myocardial Infarction (MI)، مورتالیتی بالای این بیماری، استفاده از نوار قلب در تشخیص رگ درگیر و تناقض های موجود درباره قدرت شاخص های نوار قلب در تشخیص Culprit Lesion رگ درگیر، به منظور تعیین قدرت شاخص های نوار قلب نسبت به استاندارد انژیوگرافی انجام گرفت.مواد و روش هااین تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی در بیمارانی که با تشخیص ST elevation MI مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. شاخص های مختلف نوار قلب به منظور تشخیص رگ گرفتار بررسی گردید و بدون اطلاع از یافته های آن، کلیه بیماران تحت انژیوگرافی قرار گرفتند و طبق انژیوگرافی Culprit Lesion رگ گرفتار و محل آن مشخص شد و ارزش پیش بینی کنندگی مثبت و منفی شاخص های بیست گانه نوار قلب نسبت به انژیوگرافی مشخص گردید.یافته هاتحقیق در 140 بیمار با ST elevation MI انجام گرفت که 80 نفر آنان دچار Anterior MI (ST elevation درلید V1-V4) و 60 بیمار دچار Inferior MI (ST elevation درلید AVF، III و II) بودند. وجود (CRBBB)Complete Right Bundle Branch Block در نوار قلب بیماران مبتلا به Anterior MI کمترین ارزش پیش بینی کنندگی منفی را داشت (69%=NPV). حداکثر ارزش پیش بینی کنندگی مثبت به میزان 97% برای ST depression درلید I>mm 1 برای رگ (RCA) Right Coronary Artery بود و حداقل ارزش پیش بینی کنندگی مثبت در مورد ST elevation درلید V5-V6 به میزان 81% در مورد رگ (LCX) Left Circumflex Artery بود و در بهترین شرایط ارزش پیش بینی کنندگی منفی نوار قلب حداکثر 94% برای ST depresion در لیدهای تحتانی >mm 1 در درگیری شریان (LAD)Left Anterior Descending Artery تا حداقل 57% برای ST depresion درلید AVL در شریان RCA بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد یافته های نوار قلب در بیماران مبتلا به ST elevation MI نمی تواند قدرت تشخیصی قابل قبول کلینیکی داشته باشد و با توجه به ارزش متفاوت آن در رگهای درگیر و سرانجام این بیماران، بهتر است جهت تشخیص دقیق رگ گرفتار انژیوگرافی انجام گردد.
کلیدواژگان: الکتروکاردیوگرافی، MI قدامی، MI تحتانی، MI همراه ST elevation، ارزش پیش بینی کنندگی مثبت -
صفحه 275سابقه و هدفتومور اپیدرموئید، 5% تومورهای حفره خلفی را تشکیل می دهد و سومین تومور شایع ناحیه سر بلوپونتاین محسوب می گردد. نکته مهم در بررسی این تومور آن است که اکثر مطالعات انجام شده به صورت گزارش موردی بوده و تعداد اندکی از مقالات به صورت گزارش سری های بزرگ صورت گرفته است. لذا در این مطالعه، نتایج اعمال جراحی انجام شده بر بیماران مبتلا به تومور اپیدرموئید حفره خلفی ارایه شده است.مواد و روش هاتحقیق به روش توصیفی روی کلیه بیمارانی که به علت تومور اپیدرموئید حفره خلفی تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند انجام گرفت. موارد مورد بررسی عبارت بودند از: سن، جنس، طول مدت بیماری، علایم بالینی، نتایج عمل جراحی، میزان رزکسیون و عوارض عمل جراحی. به علاوه وضعیت بالینی و نورولوژیک بیماران در آخرین پیگیری با وضعیت پیش از عمل جراحی مقایسه گردید و موارد نیازمند عمل جراحی مجدد و عود، نیز ثبت گردید. یافته ها با آماره توصیفی وتحلیلی ارایه گردید.یافته هااز فروردین ماه سال 1359 لغایت دی ماه سال 1388، 8 بیمار مبتلا به تومور اپیدرموئید حفره خلفی در بیمارستان مهراد تحت عمل جراحی قرار گرفتند که 5 مورد از آنها زن و 3 بیمار مرد بودند. سن بیماران 5/9±1/34 سال بود. متوسط مدت پیگیری بیماران 5/31 ماه بود. شایعترین علامت بالینی در بیماران مورد مطالعه سردرد (5/87%) بود. شایعترین محل ضایعه در زاویه پلی- مخچه ای بود (75%). گسترش تومور به منطقه فوق چادرینه ای در 50% موارد دیده شد. در 5/37% عمل جراحی به صورت رزکسیون کامل و در 5/62% به صورت رزکسیون ساب توتال بود. 5/37% بیماران پس از عمل جراحی دچار عارضه شدند ولی مورتالیتی در بیماران رخ نداد.نتیجه گیریتومور اپیدرموئید ضایعه ای خوش خیم محسوب می گردد ولی درمان این تومور با مشکلات متعدد از جمله امکان تاخیر یا اشتباه در تشخیص و عدم امکان رزکسیون کامل در اولین جراحی به علت چسبندگی شدید به عناصر نوروواسکولار همراه است. با استفاده از تکنیک های میکروسرژیکال و استفاده از روش های نوین تصویربرداری، نتایج اعمال جراحی انجام شده در بیماران ما، با نتایج سایر مطالعات در کشورهای پیشرفته قابل مقایسه است ولی تعمیم نتایج حاصله نیاز به بررسی سری های بزرگتر به خصوص انجام مطالعات چند مرکزی و آینده نگر دارد.
کلیدواژگان: تومور حفره خلفی، اپیدرموئید، رزکسیون جراحی -
صفحه 283سابقه و هدفبا توجه به شیوع و روند در حال افزایش استئوآرتریت زانو، شکایت بیماران مبتلا از درد زانو و گزارشهایی از تاثیر مثبت گلوکزآمین سولفات و گلوکزآمین/MSM در کاهش درد و ناراحتی بیماران، همچنین کمبودهای موجود در پژوهشهای قبلی، این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر گلوکزآمین سولفات و گلوکزآمین/MSM بر میزان درد و علایم مبتلایان به استئوآرتریت زانو مراجعه کننده به یک درمانگاه خصوصی در سال 1387 انجام شد.مواد و روش هاتحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی انجام گرفت. بیماران با سن بیشتر از 40سال که تشخیص قطعی استئوآرتریت زانو بر اساس معیارهای American College of Rheumatology (ACR) داشتند و نمایه توده بدنی (BMI) بیشتر از 30، سابقه اخیر (یک ساله) جراحی زانو و استتئوآرتریت ثانویه را نداشتند، پس از مشابه سازی از نظر سن و جنس، وارد مطالعه شدند. شدت علایم بیماران با استفاده از WOMAC index در یک طیف 0 تا 96 در ابتدا و سپس در انتهای تحقیق، اندازه گیری شد. بیماران به صورت تصادفی در گروه های گلوکزآمین با دوز یک قرص دو بار در روز و گروه گلوکزآمین/MSM با دوز یک قرص دو بار در روز برای مدت شش ماه، درمان شدند. تغییرات میزان درد در هر گروه با آماره ویلکاکسون و بین دو گروه با آزمون من یو ویتنی مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها27 نفر درگروه گلوکزآمین سولفات و 26 نفر در گروه گلوکزآمین/MSM در تحقیق وارد شدند. بروز عوارض جانبی در دو گروه مشابه بود (9/0p<)، شدت درد در بدو ورود به مطالعه و نیز سن، جنس و سایرشاخص های مورد بررسی مشابه بودند. کاهش درد درگروه گلوکزآمین سولفات برابر3/17±4/27و درگروه گلوکزآمین/MSM برابر7 /15±5/25 بود که درگروه گلوکزآمین حدود 8/28% و در گروه گلوکزآمین/MSM حدود1/26% کاهش نشان می داد (05/0p<) ولی میزان کاهش درد بین دو گروه به لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت (8/0p<).نتیجه گیریبه نظر می رسد دو داروی فوق اثر درمانی مشابهی دارند ولی با توجه به قیمت داروها و عوارض احتمالی طولانی مدت آنها، مصرف داروی گلوکزآمین سولفات بهتر از داروی گلوکزآمین/MSM می باشد.
کلیدواژگان: گلوکزآمین سولفات، گلوکزآمین، MSM، استئوآرتریت، درد، WOMAC index، کرایتریای ACR
-
Page 233Background And AimThe Transversus Abdominis Muscle (TrA) is the deepest abdominal muscle which contributes to lumbo-sacral stability. Abdominal Hollowing (AH) maneuver is a clinical way to activate the TrA muscle in an isolated fashion. The aim of this study was to investigate the effects of AH maneuver on External Oblique (EO), Internal Oblique (IO), and Transversus Abdominis (TrA) muscles in supine and standing positions in both healthy men and women.Materials and MethodsThis clinical trial study was conducted on 43 asymptomatic volunteers aged 19-44 years. After collecting demographic information, the participants were instructed to activate their TrA muscle in standing position. Then Rehabilitative Ultrasonic Imaging (RUSI) was performed for measuring thickness of all above muscles in both supine and standing positions and before and during doing AH. At the same time activation of the TrA was controlled by Pressure Biofeedback (PBF). ANOVA, paired t-test and Pearson correlation tests were used to analyze the data. Values of p<0.05 were considered to be significant.ResultsDuring AH, the thickness of TrA increased significantly in both supine and standing positions (p<0.0001). Also, thickness of the IO muscle increased in both men and women groups after AH (p<0.0001). Generally, we observed that both IO & TrA thickness increased in standing position compared to supine position (p<0.003, p<0.0001) but advanced analysis indicated that TrA had increased only in its rest thickness (p<0.02). There was no effect of AH or changing position on EO muscle's thickness (p<0.2).ConclusionIt appears that performing AH in standing position can be effective on TrA thickness, although the PBF has been introduced as a clinical and available device for monitoring TrA activity, RUSI showed that both TrA and IO muscles were activated after AH. We recommend performing further investigations using electromyography and RUSI at the same time.
-
Page 241Background And AimConsidering the increasing prevalence of patients with dyspnea and the possibility of heart disease, as well as unavailability of echocardiography specially in primary care situations and unreliability of echocardiography findings in some diseases and finding NT-ProBNP as a diagnostic factor in heart failure in these patients, this study was done to determine the accuracy of NT-ProBNP in comparison to echocardiography in the diagnosis of heart failure in Modarress Hospital, in Tehran, between 2006 and 2007.Materials And MethodsThis study, with a clinical trial diagnostic design, was performed on patients with chief complaint of dyspnea. The NT-ProBNP marker of serum was determined by Elecsys and patients were categorized according to age adjusted reference book values into two groups of with and without heart failure. Then, the patients underwent Simpson Echocardiography and Tissue Doppler; and the positive and negative predictive value for NT-ProBNP in relation to the echocardiography was determined and analyzed by statistical tests.ResultsOne hundred patients were analyzed. Mean age was 59±11.8 years and 70% were male. PPV was 84%, NPV was 70.4%, false positive was 16%, while false negative was 29.5%. Sensitivity was 78%, specificity 77%, and accuracy was equal to 78%.ConclusionIt seems that NT-ProBNP marker is a good test for screening patients with dyspnea and besides clinical criteria it has an acceptable diagnostic value. It would be good to perform other studies, using more precise laboratory methods and re-evaluation of cut point especially for Iranian patients considering factors other than age to obtain a rapid, easy, and cost-effective test in primary care.
-
Page 247Background And AimIn the past, different causative agents were identified for sarcoidosis. However, recently new evidence points to an association between sarcoidosis and leishmaniasis. To further investigate this relationship, we performed a cross-sectional study on paraffin-embedded skin biopsy samples obtained from patients with clinical and histopathological diagnosis of cutaneous sarcoidosis referring to Skin Research Center of Shahid Beheshti University of Medical Sciences, in Tehran, from January 2001 to March 2005.Materials And MethodsIn order to isolate leishmania parasite from their skin lesions, we employed conventional diagnostic criteria to detect infectious agents including leishmania parasites, we re-examined twenty-five paraffin-embedded skin biopsies, diagnosed as naked sarcoidal granuloma, with no positive results obtained. Furthermore, DNA extracted from all specimens was analyzed by the commercially available polymerase chain reaction (PCR) kitsResultsOut of twenty-five, eight samples were positive for leishmania major (L. major), whereas L. tropica was detected in none. In fact, from histo-pathological point of view, cutaneous leishmaniasis (CL) may be misinterpreted as sarcoidosis, all the more so in cases in which conventional methods fail to detect leishmania parasite.ConclusionIn endemic areas for leishmaniasis, PCR for leishmania-specific DNA should be utilized in any granulomatous skin disease compatible with sarcoidosis, regardless of both the clinical presentation and histopathological interpretation.
-
Page 255Background And Aimwith regards to the importance of emotional intelligence in stress modification and adjusting behaviors, this study was carried out to investigate the relationship between emotional intelligence and socio-emotional adjustment in pre university girl students in Tehran in 2008.Materials And MethodsIn this descriptive study, 300 pre university students in Tehran were selected via multi stage stratified random sampling. The instruments for data collection included demographic information, bar-on emotional intelligence questionnaire and adjustment inventory for high school students. Data were analyzed by means of chi-square test and Pearson correlation coefficient.Resultsthe results of the study showed that there was a significant correlation between emotional intelligence and socio-emotional adjustment (p<0.01). Also, the majority of students had good level of emotional adjustment (%56), and moderate level of social adjustment (%39/7).ConclusionRegarding the meaningful association between emotional intelligence and the above mentioned variables, training on the emotional intelligence factors in order to promote potential for facing the problems and effective adjustment is mandatory for students.
-
Page 263Background And AimAlways Staphylococcus aureus is among the most frequent causes of morbidity and mortality worldwide. The unique ability of this organism to develop resistance to virtually any new antibacterial agent reflects the extraordinary capacity of this organism to adapt and survive in a great variety of environments. The purpose of this study is the detection of prevalence of Methicilin-Resistance-Staphylococcus-Aureus (MRSA) in Imam Hossein Hospital, in Tehran. This prevalence helps us to apply the best & correct antibiotic for this pathogen.Materials and MethodsFor this cross sectional study‚ all samples of admitted patients (with a suspicion of infection), were evaluated from Nov. 2007 to Aug. 2008. Isolated staphylococci‚ tested for methicilin sensitivity by disc diffusion method (Methicilin disc).ResultsOf 6640 tested samples, 143 (2.1%) revealed to be positive for Staphylococcus aureus of whom 113(79%) were MRSA. Logistic regression showed a significant association between wards with prevalence of MRSA (p<0.028). The prevalence was more visible in Orthopedic, Neurologic Wards, and ICU. In this study there was no association between gender, sample type and age of patients with MRSA rate. In our study, prevalence of MRSA infection in Imam Hosein Hospital was 79%.ConclusionDifferent Hospitals should identify prevalence of MRSA in different wards and declare causes of more prevalence in some wards then a coordinated program would lead to measures designed to reduce this incidence. The results highlight the need for effective implementation of infection control measures in the hospital. There is a need for the judicious use of antimicrobial agents in the hospital and outside as their indiscriminate use can exert pressure in selecting out MRSA and other multidrug resistant organisms.
-
Page 269Background And AimDespite impressive advances in diagnosis over the past decades, ST elevation myocardial infarction (STEMI) continues to be a major public health problem in the many countries. In majority of patients with some STEMI, changes can be documented when serial electrocardiography (ECG) are compared; however, many factors limit the ability of ECG to diagnose and localize myocardial infarction (MI). The aim of this study was to evaluate accuracy of ECG in diagnosis and localization of MI.Materials And MethodsThis prospective study was conducted on patients with STEMI who were admitted in Modarress Hospital, in Tehran. All patients underwent electrocardiography and angiography. Then, findings of these two noninvasive and invasive diagnostic methods were described with two independent operators.Results140 STEMI patients (80 patients with anterior and 60 patients with inferior MI) were enrolled in this study. Presence of complete right bundle branch block (CRBB) in ECG of patients with anterior MI had the least negative predictive value (NPV=69%). ST segment depression more than 1mm in lead d1 had the most positive predictive value (ppb=97%) for right coronary artery involvement. ST segment elevation in leads v5 & v6 had the least positive value (ppv= 81%) for LCX involvement. ST segment depression in inferior leads had the most negative predictive value (94%) for LAD involvement.ConclusionIn patents with STEMI, electrocardiography alone is not a good diagnostic method to diagnose and localize MI
-
Page 275Background And AimEpidermoid tumors comprise 5% of posterior fossa tumors and are the third among tumors of the cerebellopontine region in frequency. In the review of recent literature, there are several case reports but few case series. In this retrospective study, we evaluated the surgical results of our patients, reviewed the existing literature and compared our results with other series.Materials And MethodsSurgical results of 8 patients with epidermoid tumor that originated mostly in the posterior fossa from 1980-2008 in Mehrad Hospital, in Tehran, are presented. The age, sex, duration, signs and symptoms, topographical location, surgical approach, the extent of resection and outcome are analyzed and compared with other seriesResultsThis study is based on the clinical data of 8 patients operated from 1980-2008 in Mehrad Hospital, in Tehran, due to posterior fossa epidermoid tumors. 62.5% of the patients were female. The average age of our patients were 34.1 years (range: 24-53 years). The most common symptom was headache (87.5%). The most common tumor location was cerebellopontine angle. Supratentorial extension was observed in half of our patients. In 37.5% of the cases, the tumor was resected totally. The mean follow-up period was 31.5 months (range: 1-115 months). In the post operative period, 37.5% of our patients suffered from complicating events, but we had no mortality in our series.ConclusionIn contrast with other posterior fossa benign tumors, in which the cure is obtained by overcoming surgical technical difficulties, the main problems in the management of epidermoids remain misdiagnosis, incomplete removal at the first operation, and delayed detection of recurrences. With the use of modern microneurosurgical techniques, our surgical results are comparable with other series. Extended multicentric prospective studies are recommended for more definitive results.
-
Page 283Background And AimWith regards to the increasing prevalence of knee osteoarthritis (OA), the complaints of these patients from pain, some reports from the positive effects of glucosamine in decreasing pain in these patients and due to some defects in previous researches and for the comparison of the effects of Glucosamine Sulphate and Glucosamine/MSM, this study was done on the quality of pain and sign and symptoms of knee OA in a private clinic in 2008.Materials And MethodsA randomized matched clinical trial was conducted. Patients over 40 years old with knee OA according to ACR criteria, BMI<30, without history of recent knee surgery (recent one year) and after ruling out secondary OA, were enrolled in our study. The patients were randomly divided into 2 groups: glucosamine 1tab/BID and glucosamine/MSM 1tab/BID for 6 months. Outcome included WOMAC index. The change in pain score was studied in each group under Wilkacson statistic method and between the 2 groups, it was studied using Mann Whitney method.Results27 patients were included in glucosamine group and 26 patients in glucosamine/MSM group. The incidence of side effects was similar in both groups (p<0.9). Pain severity in the beginning, sex, age, and other studied factors were similar too. The decrease in pain score was 27.4±17.3 in Glucosamine group and 25.5±15.7 in Glucosamine/MSM group which means 28.8% reduction in Glucosamine group and 26.1% reduction in Glucosamine /MSM group (p<0.005), but in comparison, it was not meaningful statistically (P<0.8).ConclusionIt seems that these two groups of drugs have similar effects, but due to prices and side effects, Glucosamine is better than Glucosamine/MSM.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.